Την μεγάλη του επιθυμία να δει το ΓΣΠ να γεμίζει ξανά με κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, εξέφρασε ο προπονητής της ομάδας μας, Πάμπος Χριστοδούλου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα www.omonoianews.com. Ανάμεσα σε άλλα, τόνισε πως επιβάλλεται να δημιουργηθεί μια ομάδα με παρόν και μέλλον, όπου ο κάθε παίκτης θα σέβεται την ιστορία και τη φανέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Μία ομάδα που θα ματώνει και θα παίρνει αποτελέσματα. «Δεν υπάρχει κανένας Μεσσίας στο ποδόσφαιρο», είπε, υπογραμμίζοντας πως η συλλογική σκληρή δουλειά, η ενότητα και το οικογενειακό κλίμα, αποτελούν βασικά συστατικά στην προσπάθεια υλοποίησης των στόχων που έχουν τεθεί.
• «Θέλω να φτιάξω μια ομάδα στην οποία ο κάθε παίκτης θα σέβεται την ιστορία και τη φανέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, να μπαίνει στο γήπεδο και να ματώνει»
• «Το όνειρο μου είναι να δω ένα ΓΣΠ γεμάτο να ζει ξανά τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στις δόξες του, τα γήπεδα εκτός έδρας να μην μπορούν να τον χωρέσουν»
• «Αυτό το μεγαλείο που είχε η ΟΜΟΝΟΙΑ και το δέος που προκαλούσε έχει φύγει και με την πάροδο του χρόνου λόγω των αποτελεσμάτων. Με το κτίσιμο μίας ομάδας με παρόν και μέλλον, ο κόσμος θα αποκτήσει και πάλι την ελπίδα και μετά θα γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα»
• «Δεν υπάρχει κανένας Μεσσίας στο ποδόσφαιρο. Μόνο η σκληρή δουλειά. Εγώ από τη μέρα που ήρθα δηλώνω πως όλοι μαζί θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και υπόσχομαι πως όλοι μαζί θα δουλέψουμε σκληρά»
Δόξα, Ολυμπιακός, ΑΕΛ, Ανόρθωση, Εθνική Κύπρου, ΑΕΛ τώρα ΟΜΟΝΟΙΑ. Κάθε βήμα στην προπονητική σου καριέρα μοιάζει ένα σκαλοπάτι ποιο πάνω. Έτσι βλέπεις και αυτό τώρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ;
Από την αρχή της καριέρας μου ως προπονητής, έχω βάλει ως βάση ότι ένας προπονητής, για να φτάσει ψηλά και να πετύχει, πρέπει να κάνει το κάθε βήμα στην ώρα του. Σκαλοπάτι, σκαλοπάτι. Δεν γίνεται από την πρώτη μέρα που είσαι προπονητής και μπεις σε ένα μεγάλο σύλλογο, να είσαι το ίδιο καλός, όπως όταν αποκτήσεις κάποια εμπειρία. Αυτό έκανα, με αυτό το σκεπτικό λειτούργησα. Προτίμησα να ξεκινήσω από χαμηλά, σε μικρές -σε εισαγωγικά- ομάδες. Δεν σας κρύβω πως στο ξεκίνημα είχα πρόταση να πάω στην ΑΕΛ. Αρνήθηκα εκείνη την πρόταση, γιατί θεωρούσα ότι τη δεδομένη στιγμή δεν ήμουν έτοιμος για μια ομάδα με αυτές τις απαιτήσεις. Πιστεύω πως ναι, ήμουν σε μεγάλες ομάδες, όπως η ΑΕΛ και η Ανόρθωση. Φυσικά και η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μια μεγάλη ομάδα. Ένας Σύλλογος με μεγάλο κόσμο και τεράστια ιστορία. Τα τελευταία χρόνια διψά για να πετύχει. Υπάρχει η ανάγκη για να κτιστεί μια ομάδα που να έχει παρόν και μέλλον. Μόνο έτσι μπορεί η ΟΜΟΝΟΙΑ να πάει μπροστά, μόνο έτσι θα πείσουμε και τον κόσμο να έρθει κοντά και να είναι δίπλα στην ομάδα.
Οι φήμες έλεγαν πως η Ομοσπονδία ήταν έτοιμη να σε χρυσώσει για να κάτσεις ξανά στον πάγκο της Εθνικής. Τι σε έκανε να διαλέξεις ΟΜΟΝΟΙΑ;
Δεν ήταν μόνο η Εθνική, είχα και προτάσεις από το εξωτερικό. Έκατσα σπίτι, συζήτησα με την οικογένεια μου και κρίναμε πως η ΟΜΟΝΟΙΑ αποτελούσε την καλύτερη ευκαιρία για μένα. Θα δουλέψω σε μια μεγάλη ομάδα και πήρα την απόφαση μέσα σε 48 ώρες. Δεν είχε σχέση με οτιδήποτε άλλο. Ήταν τιμή για μένα που η Εθνική μου έκανε ξανά πρόταση. Αυτό σημαίνει ότι εκτίμησαν και τη δουλειά μου την προηγούμενη φορά. Μεγάλη τιμή όμως ήταν και που μου έκανε πρόταση η ΟΜΟΝΟΙΑ. Διάλεξα ΟΜΟΝΟΙΑ γιατί ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνω αυτό το βήμα.
Τελικά αυτό ξεχωρίζει τους καλούς από τους σπουδαίους στο ποδόσφαιρο; Τα κίνητρα και οι φιλοδοξίες;
Όχι μόνο. Το να κρίνεις έναν προπονητή ως καλό ή σπουδαίο, είναι κάτι πολυσύνθετο. Είναι πολλά τα κομμάτια και ο σπουδαίος προπονητής πρέπει να τα έχει όλα. Υπάρχουν βέβαια και σπουδαίοι προπονητές, που αν δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια και προϋποθέσεις δεν θα πετύχουν. Υπάρχουν και μέτριοι προπονητές που αν έχουν τα εφόδια, θα τα καταφέρουν. Ακριβώς αυτές τις βάσεις θέλω να βάλω στην ΟΜΟΝΟΙΑ, πρέπει από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο στο Ηλίας Πούλλος και τον κόσμο να γίνουμε μια γροθιά και μια οικογένεια. Από μόνος του κανένας δεν κερδίζει τίτλους. Στην ΑΕΛ για παράδειγμα με χαμηλό μπάτζετ, επειδή είμασταν ενωμένοι και πρόσφεραν όλοι, κάναμε ατομικά ο κάθε ένας τη διαφορά και πήραμε το πρωτάθλημα. Το σίγουρο είναι πως απαιτείται και ταλέντο για να γίνεις καλός προπονητής. Επίσης σημαντικό να ψάχνεσαι συνεχώς, στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να παραμείνεις στάσιμος, πρέπει να εξελίσσεσαι. Χρόνο με το χρόνο όλα αλλάζουν, αν δεν εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου μένεις πίσω. Αυτό προσπαθώ να κάνω, πάω συνεχώς σεμινάρια στο εξωτερικό για να με βρίσκουν οι εξελίξεις έτοιμο.
Η ΠΡΩΗΝ…
Με την ΑΕΛ πάντως έζησες μεγάλες στιγμές ειδικά στην πρώτη θητεία σου. Κρατάς κακία που ακόμα και αφού τους έδωσες πράματα που ούτε ονειρεύονταν, βρέθηκαν κάποιοι να λασπολογήσουν;
Ευχαριστώ καταρχάς γιατί μου δίνετε την ευκαιρία να θίξω ένα θέμα που είναι πολύ σημαντικό για μένα. Θέλω να είναι η τελευταία συνέντευξη στην οποία μιλώ για όσα έγιναν στην ΑΕΛ. Πρώτα από όλα ήταν τιμή μου που δούλεψα στην ΑΕΛ. Μου έχει προσφέρει πάρα πολλά και θέλω να πιστεύω πως πρόσφερα και εγώ με τη σειρά μου. Ιστορικά, όλοι ξέρετε πως και την πρώτη χρονιά μου στην ΑΕΛ, την προηγούμενη σαιζόν η ομάδα βρισκόταν στο δεύτερο γκρουπ, δεν τα πήγαινε καλά. Όλοι μαζί, ξεκινώντας από τον πρόεδρο Αντρέα Σοφοκλέους, με τον οποίο έχουμε εξαιρετικές σχέσεις – είχαμε και κάποιες διαφορετικές απόψεις για το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό δεν είναι κακό… και με την οικογένειά σου διαφωνείς. Γίναμε οικογένεια και προσπαθήσαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Με συλλογική προσπάθεια, δίνοντας ότι είχαμε, κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Δεν θα συζητήσω πως έφυγα, διότι ποτέ στη ζωή μου δεν θα πω πράγματα που θα φέρουν διχασμό. Για μένα ο κόσμος και η ομάδα είναι πάντα πάνω από όλα. Πριν ξεκινήσει η δεύτερη μου θητεία στην ΑΕΛ και ενώ με την Εθνική για πρώτη φορά φτάσαμε μια ανάσα από το Euro, είχα προτάσεις από Κύπρο και εξωτερικό, με πολύ καλές απολαβές. Με κάλεσε όμως ο πρόεδρος να πάω στην ΑΕΛ και εκεί έπαιξαν ρόλο ο κόσμος, τα μηνύματα του και η αγάπη που μου έδειξαν. Η ΑΕΛ ήταν αν θυμάστε καλά με το 1,5 πόδι στη β’ κατηγορία μετά από μια ήττα από το Παραλίμνι. Θεώρησα υποχρέωση μου να πάω, γιατί η ΑΕΛ με χρειαζόταν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη και ήμουν συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Ρίσκαρα την καριέρα μου που πήγα και ο μόνος λόγος ήταν ο κόσμος. Στο τέλος σωθήκαμε, παίξαμε καλό ποδόσφαιρο και φέτος η ΑΕΛ βγήκε Ευρώπη. Το μόνο που θα πω και θα κλείσω αυτό το κεφάλαιο είναι πως ευχαριστώ το σωματείο, ευχαριστώ τον κόσμο για όσα ζήσαμε και όση αγάπη μου έδωσαν. Εύχομαι στην ΑΕΛ κάθε επιτυχία και στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα. Από κει και πέρα, είμαι επαγγελματίας, είμαι στην ΟΜΟΝΟΙΑ και θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου για το μεγαλείο αυτής της τεράστιας ομάδας.
Καθαρά ποδοσφαιρικά τώρα, η ΑΕΛ με εσένα στον πάγκο πήρε πρωτάθλημα μετά από 43 χρόνια και έπαιξε σε ευρωπαϊκό όμιλο. Ακόμα και φέτος αν δεν είχε άλλα θέματα, ίσως να ήταν εκεί. Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις ομάδα με τόσο χαμηλό προϋπολογισμό; Ποια στοιχεία χρειάζονται πέραν του μπάτζετ;
Για να μπορέσεις να κάνεις μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ πρέπει να είσαι εξαιρετικά διαβασμένος και καλά μπασμένος σε μια αγορά, είτε αυτή λέγεται Πορτογαλία, είτε Ισπανία, είτε οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να γνωρίζεις παίκτες και καταστάσεις. Πρέπει οι ίδιοι οι παίκτες να σε πιστέψουν, ως προπονητή και ως ομάδα. Οι παίκτες αξίας θα πειστούν αν τους δώσεις κίνητρο και φιλοδοξίες, αν πιστέψουν πως με αυτή την ομάδα θα κάνουν πρωταθλητισμό και ίσως να βρεθούν στη συνέχεια σε ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Δεν σας κρύβω πως ο Λούκας Ντε Σόουζα είναι τρανό παράδειγμα. Υπήρχε πρόταση από εξωτερικό, αλλά και από ομάδα της Κύπρου με περισσότερα λεφτά. Το παιδί προτίμησε να έρθει μαζί μου στην ΑΕΛ και είδατε πως ήταν τιμή για το κυπριακό πρωτάθλημα να είναι αυτός ο παίκτης εδώ. Όταν είσαι διαβασμένος, όταν ταξιδεύεις και βλέπεις ζωντανά τους παίκτες – κι αυτή είναι η φιλοσοφία μου, προσπαθώ να παίρνω παίκτες που είδα ζωντανά- μειώνονται οι πιθανότητες να κάνεις λάθος.
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Βλέποντας πίσω και ξέροντας το αποτέλεσμα, θεωρείς σωστή την απόφαση σου να μην αναλάβεις στο μέσο της χρονιάς; Αρκετοί είπαν πως ακόμα και με αυτό το ρόστερ, ο Πάμπος θα έβγαινε Ευρώπη.
Ήταν μια απόφαση που προέκυψε στις συζητήσεις με την ΟΜΟΝΟΙΑ. Πρώτα από όλα ήταν θέλημα δικό μου, γιατί είχα μόλις φύγει από την ΑΕΛ και δεν ήθελα να αναλάβω ομάδα ως το τέλος της σαιζόν. Ευχαριστώ τον πρόεδρο που σεβάστηκε την απόφαση μου. Μπορεί να ερχόμουν και η ομάδα να ανέβαινε και να πήγαινε στην Ευρώπη. Μπορεί από την άλλη να μην τα κατάφερνε και μακροπρόθεσμα να επηρεαζόταν η κρίση μου. Κάποιοι παίκτες αν ήμουν στην ομάδα και δεν έβλεπα αυτά που ήθελα, ίσως να μην έμεναν στην ομάδα και θα ήταν άδικο προς αυτούς. Θα αδικούσα ποδοσφαιριστές που ήθελα να μείνουν, κρίνοντας τους μέσα από μια πολύ δύσκολη κατάσταση και δύσκολες συνθήκες.
Ήταν η κακή κατάσταση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ επιπλέον κίνητρο για σένα να αναλάβεις;
Το μέγεθος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από μόνο του είναι το κίνητρο και όχι αν ήταν στα πάνω της ή τα κάτω της. Ανεξάρτητα αν ήταν στην Ευρώπη ή αν ήταν πρωταθλήτρια ή όπως ήταν τώρα, θα ήταν τιμή για μένα που με καλούσε η ΟΜΟΝΟΙΑ να γίνω προπονητής της. Τα τελευταία χρόνια η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ήταν αυτή που έπρεπε, όμως να ξέρετε πως όλες οι ομάδες μπορούν να το πάθουν. Αυτό που μετράει είναι το μέγεθος. Απλά αν ήταν η ομάδα πρωταθλήτρια θα χρειαζόμουν 3-4 μεταγραφές, τώρα χρειάζομαι πολύ περισσότερες αλλά δεν με φοβίζει. Αυτό που μετρά είναι πως πρόκειται για την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Αλήθεια πώς βλέπει ένας εξωτερικός παρατηρητής αυτό τον γίγαντα που ονομάζεται ΟΜΟΝΟΙΑ να παραπαίει; Την έχεις ζήσει και σαν παίκτης…
Κοιτάξτε, η ΟΜΟΝΟΙΑ, όσο κακή κι αν είναι, είναι ένας τεράστιος σύλλογος. Όταν πας να την παίξεις ως αντίπαλος, υπάρχει μια ασπίδα γύρω από την ομάδα λόγω του μεγέθους της και του κόσμου της, ανεξάρτητα από την κατάσταση της. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ΟΜΟΝΟΙΑ. Μπορεί σε ένα χρονικό διάστημα να μην είναι στα καλά της, αλλά λόγω του βάρους της φανέλας της να κερδίζει. Κατακρίβιαν θεωρώ πως αρκετά παιχνίδια μέσα στη σαιζόν που μόλις τελείωσε, η ΟΜΟΝΟΙΑ τα κέρδισε ακριβώς λόγω της φανέλας και του ονόματος της. Με όλα που συνέβησαν την περσινή χρονιά, η ΟΜΟΝΟΙΑ αν κέρδιζε ένα παιχνίδι θα ήταν στην Ευρώπη. Αυτό λέει πολλά για το βάρος της φανέλας της.
Γενικώς νιώθεις την διαφορά στο μέγεθος από τις προηγούμενες ομάδες σου; Δημιουργεί έξτρα πίεση το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την δίψα του κόσμου;
Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι η λαοφιλέστερη ομάδα της Κύπρου, σε μέγεθος όσον αφορά τον κόσμο είναι πρώτη. Οι περισσότεροι στην Κύπρο είναι ΟΜΟΝΟΙΑ. Και στην ΑΕΛ όμως, αλλά και στο μικρό διάστημα στην Ανόρθωση, μπορεί ο κόσμος να ήταν λιγότερπς, η πίεση όμως ήταν μεγάλη. Ειδικά στην ΑΕΛ ήταν συνεχής, απλά αναλογιστείτε πόσους προπονητές άλλαξε την τελευταία δεκαετία. Σίγουρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ και ειδικά μετά από τα τελευταία χρόνια, επιβάλλεται η διάκριση και να πρωταγωνιστεί. Από τη στιγμή που είσαι προπονητής, είτε φιλικό παίξεις είτε επίσημο, ανεξάρτητα από τους στόχους, η πίεση είναι δεδομένη και θεμιτή. Για μένα προσωπικά η πίεση είναι η ίδια γιατί είμαι στον πάγκο, θέλω να κερδίζω, είμαι φιλόδοξος και δεν δέχομαι να χάσω ούτε σε δίτερμα. Η πίεση είναι καλή για να είμαι σε εγρήγορση. Για αυτό οι παίκτες που διψάνε για νίκες που ακόμα και στην προπόνηση πιέζουν τον εαυτό τους και θέλουν να κερδίζουν, μου αρέσουν πολύ.
Ας μην κρυβόμαστε, έρχεσαι σε μια ομάδα που ψάχνεται και δεν έχει καταφέρει να κάνει το βήμα εκσυγχρονισμού που ψάχνει στο ποδοσφαιρικό. Από την ποδοσφαιρική εφορία, πεταχτήκαμε στις υπερεξουσίες του τεχνικού διευθυντή. Και τα δυο προφανώς απέτυχαν. Ποιο είναι τελικά το ιδανικό μοντέλο; Και που εντοπίζεις αδυναμίες στον χρόνο που είσαι στην ΟΜΟΝΟΙΑ;
Αδυναμίες υπάρχουν σε όλες τις ομάδες, η αλήθεια αυτή είναι. Και δεν έχει μόνο η ΟΜΟΝΟΙΑ θέματα να λύσει. Σίγουρα σε ένα σύνολο θα υπάρχουν κενά και αδυναμίες. Αυτό που μετρά πάνω από όλα, είναι οι ιδέες του προπονητή, ο τρόπος που δουλεύει να εφαρμόζεται σωστά. Υπάρχουν προπονητές που τους αρέσει το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή, που εφαρμόστηκε πέρσι στην ΟΜΟΝΟΙΑ κι ας μην βγήκε στην ομάδα. Να είναι δηλαδή ο τεχνικός διευθυντής υπεύθυνος του προγραμματισμού, να βρίσκει αυτός τους παίκτες, να έχει και περισσότερες εξουσίες. Ξέρω και τον κ. Κάρβερ και τον κ. Νταμπίζα. Η περσινή χρονιά δεν τους βγήκε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι αξιόλογοι άνθρωποι, ή ότι δεν είναι καλοί στη δουλειά τους. Στον κάθε ένα μπορεί να συμβεί. Τους ξέρω προσωπικά και αυτά έχει το ποδόσφαιρο. Του χρόνου μπορούν να πετύχουν ξανά γιατί όντως θεωρώ πως έχουν μεγάλες δυνατότητες και εμπειρία. Θυμίζω πως πρώτος εγώ δούλεψα με τεχνικό διευθυντή, το Ρούι Τζούνιορ. Ως προπονητής, όμως, θέλω να λαμβάνω εγώ τις τελικές αποφάσεις όσον αφορά τον προγραμματισμό και τους παίκτες. Ναι, θέλω τον τεχνικό διευθυντή δίπλα μου, θέλω την άποψη του όπως και αυτή του staff μου. Aλλά θέλω να μου ανήκει ο τελευταίος λόγος. Ο τεχνικός διευθυντής στην Κύπρο πρέπει να έχει ρόλο βοηθητικό στον προπονητή γιατί στο τέλος της ημέρας ο προπονητής έχει την ευθύνη. Σας έχω πει και προηγουμένως, ψάχνομαι, ταξιδεύω συχνά και για αυτό δεν φοβάμαι να αναλάβω ευθύνες και να εμπιστευτώ τις επιλογές μου. Το πιο τρανό παράδειγμα άλλωστε είναι ο Μαργκάσα, ο αρχηγός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Τον έφερα στην Δόξα από ομάδα 4ης κατηγορίας της Πορτογαλίας. Πιθανότατα αν ήταν εκεί ένας τεχνικός διευθυντής να έφευγε από τα πρώτα 10 λεπτά, αν έβλεπε τον αγωνιστικό χώρο, το πως ήταν ο ίδιος ο Ρενάτο (που αν τον ρωτήσετε θα γελάει γιατί είχε 6-7 κιλά περισσότερα!), να μην τον πίστευε όπως τον πίστεψα εγώ. Με χαρά τον βλέπω τώρα να είναι αρχηγός! Αυτή είναι η φιλοσοφία μου, έτσι θεωρώ πως μειώνω το ρίσκο για λάθος, αναλαμβάνοντας εγώ την ευθύνη, έχοντας τον τελευταίο λόγο.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
Αν ο Πάμπος Χριστοδούλου έκλεινε τα μάτια τώρα και ξυπνούσε τον Αύγουστο, πώς θα ήταν το ρόστερ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;
Θέλω καταρχάς να φτιάξω μια ομάδα στην οποία ο κάθε παίκτης θα σέβεται την ιστορία και τη φανέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, να μπαίνει στο γήπεδο και να ματώνει. Θέλω να έχει παρόν και μέλλον η ομάδα, σε 2-3 χρόνια αν δεν είναι εδώ ο Πάμπος Χριστοδούλου, ο επόμενος να βρει μια βάση στην οποία να κτίσει για να διατηρήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ ψηλά, εκεί που ελπίζω να την πάρουμε. Από ‘κει και πέρα, το πως θα κτίσουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι κρυφό. Θέλω να υπάρχουν δύο παίκτες σε κάθε θέση και ο καλύτερος να αγωνίζεται. Το βάθος είναι αναγκαίο για να ανταπεξέλθεις στο πρωτάθλημα. Είναι επίσης πλεονέκτημα να έχεις παίκτες με φιλοδοξίες και η ΟΜΟΝΟΙΑ προσφέρεται λόγω ιστορίας, ονόματος και μεγέθους. Μπορείς να φέρεις παίκτες που να βλέπουν την ΟΜΟΝΟΙΑ σαν διαβατήριο για τον πρωταθλητισμό και το επόμενο βήμα στην καριέρα τους. Από αυτή την κατάσταση θα κερδίσει η ΟΜΟΝΟΙΑ και αυτό θέλουμε. Να βλέπει ο κόσμος μια ομάδα που να τη χαίρεται, να πηγαίνει σπίτι του ευτυχισμένος. Αυτό είναι και το στοίχημα άλλωστε. Η ομάδα που θα κτίσουμε, να γεμίζει το γήπεδο κάθε εβδομάδα.
Ήταν η ποιότητα των παικτών, ή η απαράδεκτη αδιαφορία που επέβαλλε τελικά το ξήλωμα; Ρωτάω γιατί μόλις ανέλαβες οι πρώτες πληροφορίες μιλούσαν για 7-8 μεταγραφές. Στην πορεία έγιναν 12-14…
Πρώτα από όλα, είμαι εναντίων του να τα ρίχνουμε στη ποιότητα των παικτών. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ υπήρχαν πολύ καλοί ποδοσφαιριστές και δεν το λέω εγώ, το λένε τα βιογραφικά τους και η προϊστορία τους. Πολλοί παράγοντες διαμορφώνουν μια συγκεκριμένη κατάσταση κατά τη χρονιά. Το είδαμε και σε άλλες ομάδες τα προηγούμενα χρόνια, όπως στην ΑΕΛ του 2011-12 που οι παίκτες που κέρδισαν πρωτάθλημα δεν απέδιδαν. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ τα όλα προβλήματα, και το πώς την πήρε από κάτω η όλη κατάσταση, είχε σαν αποτέλεσμα στα πλέι οφ να βλέπουμε αυτή την εικόνα. Οι ποδοσφαιριστές που απέδιδαν στο 7 και το 8, μετά τα προβλήματα ήταν στο 3 και το 4, όχι λόγω ποιότητας, αλλά λόγω συνθηκών. Από κει και πέρα ο αριθμός των μεταγραφών όντως άλλαξε στην πορεία. Κι αυτό γιατί έλεγα στον πρόεδρο πως αν βρούμε κάτι καλύτερο από τους υφιστάμενους παίκτες στην πορεία, θα κάνουμε περισσότερες αλλαγές. Μιας και ανάφερα τον πρόεδρο, να πω πως υπάρχει μια άψογη συνεργασία, χθες ήμουν και στο Δ.Σ. το οποίο σέβεται απόλυτα τον τρόπο λειτουργείας του τμήματος που θέλω να δουλέψω. Είναι όλοι διψασμένοι για να πετύχουμε αυτά που δεν κατάφέραμε τις προηγούμενες χρονιές. Θέλουμε να βλέπουμε μια ομάδα που να πεθαίνει μέσα στο γήπεδο και τα άλλα θα έρθουν..
Τελικά είναι καλό ή κακό που δεν βγήκαμε Ευρώπη; Ρωτώ αποκλειστικά όσον αφορά τον προγραμματισμό…
Υπάρχουν τα καλά αλλά και τα κακά με αυτό. Εάν η ομάδα έβγαινε Ευρώπη θα είχε μεγαλύτερο μπάτζετ όμως από την άλλη θα έδινε μεγαλύτερο ποσό για να κλείσει παίκτες άμεσα. Αυτούς τους παίκτες τώρα χωρίς πίεση μπορείς να τους πάρεις με λιγότερα λεφτά. Θα θέλαμε για λόγους πρεστίζ να βγαίναμε Ευρώπη. Ήμουνα στην ομάδα και είχαμε πλάνο και για τα δύο ενδεχόμενα. Θα κόστιζε περισσότερο, όμως θα ήμασταν έτοιμοι. Τώρα δεν έχουμε τα οικονομικά οφέλη των Ευρωπαϊκών αγώνων αλλά γίνεται προσπάθεια για να γίνουν εμπορικά παιχνίδια και να βγουν αυτά τα έσοδα.
Να περιμένουμε μπόλικη Πορτογαλία το καλοκαίρι ή έχεις και νέες αγορές στα υπόψην;
Ποιος προπονητής που θέλει να δουλέψει σωστά στην Κύπρο δεν θα πήγαινε σε αυτή την αγορά; Πήγαμε Πορτογαλία μαζί με τον Πρόεδρο και χάρηκα που πήγαμε μαζί. Υπάρχουν στα πρωταθλήματα με ποδοσφαιριστές από περισσότερες από 15 χώρες. Και η νοοτροπία στη χώρα είναι κοντά στη δική μας. Τα μπάτζετ των ομάδων είναι πιο μικρά από τις μεγάλες ομάδες εδώ και μπορείς πιο εύκολα να πείσεις τους ποδοσφαιριστές να έρθουν. Φυσικά αυτό άλλαξε λίγο τα τελευταία χρόνια και θα πρέπει να έχεις δυνατό όνομα για να έρθουν και να δουλέψουν. Νομίζω είναι μία αγορά που είμαστε πολύ κοντά. Επίσης έχεις έτσι την ευκαιρία να φέρεις ποδοσφαιριστές με μεταπωλητική αξία. Να φέρεις παίκτες φιλόδοξους, να κτίσεις κορμό κι αν έρθουν προτάσεις να τους πωλήσεις για να βελτιωθούν και τα οικονομικά του σωματείου.
Πώς δικτυώθηκες στην Πορτογαλία τελικά; Η μισή πρώτη κατηγορία την τελευταία 5ετία είναι παίκτες Πάμπου από 3η και 4η Πορτογαλίας!
Καταρχάς δεν είναι μόνο εγώ, κάποιοι παίκτες μου δόθηκαν από μάνατζερς. Πριν αρκετά χρόνια πήρα την απόφαση και πήγα στην Πορτογαλία. Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο τότε για μένα, δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Αρχικά έβλεπα μικρές κατηγορίες αφού οι παίκτες αφορούσαν την Δόξα. Στη συνέχεια με κάθε ευκαιρία πήγαινα Πορτογαλία, έβλεπα προπονήσεις, γνώρισα κόσμο και έκανα φίλους και έτσι κτίστηκε ένα δίκτυο που με βοηθά. Πλέον είμαι σε θέση να έρχομαι απευθείας σε επαφή με παίκτες που να ταιριάζουν στο βεληνεκές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Λέγονται και ακούγονται διάφορα για το πώς επιλέγεις παίκτες. Θέλεις να μπούμε σε λεπτομέρειες; Για παράδειγμα, αληθεύει πως δεν παίρνεις κανένα παίκτη αν δεν τον δεις;
Κατά μεγάλο ποσοστό ναι. Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις στο παρελθόν που δεν θα είχα, είτε τον χρόνο είτε την οικονομική ευχέρεια της ομάδας για να τους παρακολουθήσω. Λίγες περιπτώσεις, όμως για παίκτες που γνώριζα και είχαν δει άλλοι σκάουτερς. Και τονίζω ήταν παίκτες που γνώριζα, απλά δεν τους είχα δει ζωντανά πρόσφατα.
Πόσες ακόμα μεταγραφές να περιμένουμε; Και ποιες θέσεις θεωρείς πιο νευραλγικές και πιο σημαντικό να ενισχυθούν με δεδομένα και τα αμυντικά χάλια;
Όλες οι θέσεις είναι σημαντικές. Το πρόβλημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πέρσι ήταν η όλη αμυντική λειτουργία. Αν θυμάστε για την ΑΕΛ και την Εθνική έλεγαν πως ο Πάμπος παίζει αμυντικό ποδόσφαιρο. Οι αριθμοί είναι εκεί και η ιστορία γράφει. Η ΑΕΛ πήρε το πρωτάθλημα με μία από τις καλύτερες επιθετικές γραμμές στην Κύπρο και με μία από τις καλύτερες αμυντικές γραμμές της Ευρώπης. Η Εθνική επί Πάμπου είχε την καλύτερη επιθετική γραμμή της ιστορίας της ενώ προηγουμένως είχε πρόβλημα στο γκολ. Μια ομάδα αμύνεται από τον επιθετικό μέχρι τον τερματοφύλακα, και επιτίθεται από τους αμυντικούς μέχρι την επίτευξη του γκολ. Είναι λάθος να λέμε για την χειρότερη αμυντική γραμμή, το σωστό είναι αμυντική λειτουργία. Το σύνολο είναι πάνω από όλα. Για αυτό το λέω ξανά, όλες οι θέσεις είναι σημαντικές και η ΟΜΟΝΟΙΑ θα ενισχυθεί σε όλες τις γραμμές.
Πόσο σημαντικό είναι που ανανεώνει ο Δημήτρης Χριστοφή; Θεωρείς πως ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής μαζί με το Ντάρμπισαϊαρ αποτελούν τη βάση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που θα κτιστεί από το μηδέν;
Είναι δύο ποδοσφαιριστές που θα τους ήθελαν πολύ όλες οι ομάδες στην Κύπρο. Για μένα είναι δύο δυνατά χαρτιά. Αυτό που χρειάζονται είναι να δουλέψουν σκληρά για να γίνουν ακόμα καλύτεροι. Είναι οι παίκτες που από μόνοι τους μπορούν να τελειώσουν ένα παιχνίδι. Εγώ θα προσπαθήσω επιπλέον να τους κάνω παίκτες συνόλου γιατί είναι σημαντικό η ΟΜΟΝΟΙΑ να γίνει ένα δυνατό σύνολο. Σήμερα μπορεί να σκοράρει ο Δημήτρης, αύριο ο Ματ, μεθαύριο ένας αμυντικός. Αυτό είναι που έχει σημασία για μένα, ένα ισχυρό σύνολο. Όταν η μπάλα θα καίει, είναι αυτοί που θα μας δώσουν το κάτι έξτρα όμως το σημαντικό είναι να είμαστε σε θέση να αντεπεξέλθουμε ως ομάδα. Θα έρθουν κι άλλοι τέτοιοι ποδοσφαιριστές ενώ έχουμε θεωρώ περισσότερους ήδη στο ρόστερ που θα έχουν καλύτερη εικόνα στη νέα περίοδο.
Η U21 έκανε εξαιρετική χρονιά και κέρδισε το κύπελλο. Θα πάνε κάποιοι από αυτούς στην προετοιμασία;
Σίγουρα κάποιοι και σε συνεννόηση με τον Άκη Ιωακείμ που τους γνωρίζει, θα έρθουν στην προετοιμασία και θα είναι πιο κοντά στην πόρτα της πρώτης ομάδας. Το σημαντικό για μένα είναι ότι σίγουρα θα προσεχθούν, θα κερδίσουν και από την προετοιμασία και με την επαφή τους με την πρώτη ομάδα. Γενικά, κανένας στην ομάδα μας δεν θα αδικήσει ποδοσφαιριστές, ο καλύτερος θα πάρει φανέλα, για το καλό της ομάδας και του κυπριακού ποδοσφαίρου. Είτε είναι ξένος, είτε είναι μικρός ή Κύπριος. Οι καλύτεροι και οι πιο φορμαρισμένοι θα παίζουν.
Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
Ίσως να άρχισες να το αντιλαμβάνεσαι αλλά ο κόσμος περιμένει πολλά από σένα. Το ότι κατάφερες με μικρά μπάτζετ να κάνεις ομάδες πρωταθλητισμού έχει ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών. Νιώθεις την πίεση; Πώς σκοπεύεις να διαχειριστείς την ανυπομονησία του κόσμου;
Δεν υπάρχει κανένας Μεσσίας στο ποδόσφαιρο. Μόνο η σκληρή δουλειά. Εγώ από τη μέρα που ήρθα δηλώνω πως όλοι μαζί θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και υπόσχομαι πως όλοι μαζί θα δουλέψουμε σκληρά. Το είπα πως το όνειρο μου είναι να δω ένα ΓΣΠ γεμάτο να ζει ξανά τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στις δόξες του, τα γήπεδα εκτός έδρας να μην μπορούν να τον χωρέσουν. Αν τα καταφέρουμε, θα σημαίνει πως ο κόσμος είναι ικανοποιημένος και τότε σιγά σιγά θα γίνουν αυτά που ζητάμε. Είναι εύκολο να πω ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ πάει για πρωτάθλημα, το δύσκολο είναι να δουλέψουμε για να φέρουμε την ομάδα σε σημείο να μπορεί πραγματικά να το κτυπήσει. Στην ομάδα θα έρθουν νέοι παίκτες, θα γίνει δουλειά για να υπάρξει ομοιογένεια. Σε καμία περίπτωση δεν θα φορτώσουμε τους παίκτες με επιπρόσθετη πίεση. Γνωρίζουν το βάρος της ομάδας και με σκληρή δουλειά θα έρθει αυτό που όλοι θέλουμε. Θέλουμε λοιπόν χαμηλούς τόνους, αλλά πολύ σκληρή δουλειά. Πρέπει να μιλάμε στο γήπεδο με τη συμπεριφορά και την απόδοση μας. Με αυτό τον τρόπο θα πορευτούμε όλη τη χρονιά.
Νιώθουμε πως μεγάλο κομμάτι του προβλήματος τα τελευταία χρόνια ήταν η νοοτροπία. Λόγω χρέους οι διοικήσεις δεν τόλμησαν να βάλουν τον πήχη εκεί που πρέπει. Φέτος που θα μπει; Ανεξάρτητα από το τι θα δηλώσουμε, θεωρείς πως όντως η νοοτροπία είναι ένα από τα προβλήματα μας; Αν ναι, πώς ξαναβάζουμε τον πρωταθλητισμό στο DNA μας;
Τον πρωταθλητισμό και το DNA το κάνει η καλή ομάδα στο γήπεδο. Μία ομάδα που θα ματώνει και θα παίρνει τα αποτελέσματα θα κάνει και όσους είναι γύρω της να έχουν απαιτήσεις. Αυτό το μεγαλείο που είχε η ΟΜΟΝΟΙΑ και το δέος που προκαλούσε έχει φύγει και με την πάροδο του χρόνου λόγω των αποτελεσμάτων. Με το κτίσιμο μίας ομάδας με παρόν και μέλλον, ο κόσμος θα αποκτήσει και πάλι την ελπίδα και μετά θα γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα. Το ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μοναδική μεγάλη ομάδα που δεν μπήκε σε Ευρωπαϊκό Όμιλο, λέει πολλά για το τι πέρασε αυτός ο κόσμος και όμως είναι ακόμα εκεί δίπλα της και θέλει να την δει να μεγαλώνει. Οπότε ο κόσμος έχει τη νοοτροπία, θέλει απλά να τον βοηθήσει πλέον και η ομάδα. Ο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ ξέρει πως από τη στιγμή που θα βλέπει μία ομάδα που θα χαίρεται, όλα θα γίνουν σιγά σιγά και θα αποκτήσει ξανά την αίγλη που είχε η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Είσαι στο κυπριακό ποδόσφαιρο εδώ και 35 χρόνια. Είσαι έτοιμος για τα… άλλα εμπόδια που παραδοσιακά βρίσκει η ΟΜΟΝΟΙΑ; Πώς αντιμετωπίζονται;
Για μένα προτεραιότητα είναι να φτιάξεις καλή ομάδα. Από τη στιγμή που θα το πετύχεις αυτό, θα έχεις και περισσότερο σεβασμό. Εάν δεν έχεις καλή ομάδα, δεν μιλάς για διαιτησία. Με καλή ομάδα θα έχεις περισσότερο κόσμο, θα υπάρχει μεγαλύτερη δηλαδή πίεση προς όλους. Όλα είναι στο να φτιάξεις μία δυνατή ομάδα που ΟΛΟΙ να την σέβονται, εκεί είναι το μυστικό. Και πιστέψτε με αν κάνουμε την ομάδα που πρέπει, αν η ΟΜΟΝΟΙΑ μπαίνει στο γήπεδο και απαιτεί με τη συμπεριφορά της το αποτέλεσμα που θέλει, θα αναγκάσει τους πάντες να τη σεβαστούν.
